Over ons

Wij zijn Willem en Ellen van den Berg, samen met onze zoon Kylian (deels op kamers) en dochter Amber wonen wij in Zeewolde.

Wij houden erg dieren, er zijn dan ook verschillende "soorten" te vinden bij ons. Ons gezin bestaat naast onze Australian Shepherd Biscuit uit Chihuahua Fleur, zeven Siberische katten, een vijver met verschillende soorten vissen en elders gestald ons paard Floortje.

Wij fokken kleinschalig met onze Siberische katten. In 2005 zijn wij begonnen met de aanschaf van onze eerste Sibeer, in 2006 is onze cattery geregistreerd. Meer informatie over onze Cattery Berka vindt u op www.CatteryBerka.nl .

Fokken met Biscuit

Wij zijn liefhebbers van de Australian Shepherd en vanuit onze liefhebberij fokken wij met onze hond. Dit doen we naar eer en geweten. Daarom is Biscuit getest op alle verplichte onderdelen en nog een aantal niet verplichte testen. Deze testen kunnen niet garanderen dat de pups geen enkele (erfelijke) afwijkingen kunnen hebben, behalve voor de afwijkingen waar beide ouders op basis van DNA getest zijn. Onze dieren zijn een onderdeel van ons gezin, net als de pups die Biscuit voortbrengt. Door het geven van goede voeding, een schone en veilige omgeving, liefde, aandacht, verzorging, een stukje socialisatie/opvoeding en de benodigde veterinaire zorg, werken wij aan een goede start van het leven van uw nieuwe huisgenoot. Wij vertrouwen erop dat u uw nieuwe huisgenoot met dezelfde zorg zult behandelen.

Hoe Biscuit in ons leven is gekomen

Bijna vanaf het begin dat mijn man en ik samen zijn hebben we honden gehad. Kort samengevat de voorgeschiedenis ;-)

Het begon met één, Dox, een Dobbermann uit het assiel. Jaren later kwam Kitha erbij, een Duitse Herder teefje. Toen Dox overleed op 11,5 jarige leeftijd was het stil met 1 hond in huis, Kitha was duidelijk in de rouw en werd op 6 jarige leeftijd "op slag" oud. Toen kwam Boy in ons gezin. De kinderen werden groter en wilde ook de honden uit laten. Beide Duitse Herders waren super braaf maar wij wilde nog niet dat de kinderen alleen met ze liepen. Ook was Kitha al aardig op leeftijd en wilde we niet dat Boy in dezelfde situatie kwam als Kitha na het overlijden van Dox. Zo kwam Fleur (de Chihuahua) bij ons. Zo kwam het dat de familie van den Berg in Zeewolde nog ongeveer 1,5 jaar rond liep en 2 Duitste herders en een Chihuahua. Kitha is uiteindelijk 13,5 jaar geworden en jaren later hebben we op bijna 13,5 jarige leeftijd afscheid moeten nemen van Boy.

We hebben onze honden (en andere dieren) altijd met zorg uitgezocht en ons ingezet voor een goede opvoeding, veel liefde en het ontbrak ze aan niets qua dierenartszorg, medicatie en passend voer. Daar is ook de overstap naar een ander ras ontstaan. Helaas waren beide Herders niet vrij van gebreken. En in de jaren nadat wij Boy hadden gekocht waren de ontwikkelingen binnen het ras er meer op achteruit gegaan dan vooruit.

Lange tijd was Willem erg stellig, na het overlijden van Boy zou er geen nieuwe hond meer komen en zou Fleur haar tweede deel van haar leven zonder hondengezeldschap in huis doorbrengen. Aangezien zij toch al af en toe een soort "identiteitscrisis" had tussen ben ik een hond of ben ik een kat, zou zij met ons en de katten in huis zich niet eenzaam voelen. Maar ja, het bloed kruipt ........ en toen Boy ouder en ouder werd begon de standvastigheid van Willem te wankelen. En dan begint er weer een speurtocht.

Willem wilde een grote hond, het liefst een reu. Ellen niet, die wilde een kleine hond, liefst een teef. Weer een Duitse Herder, we durfde het niet aan. Al lag ons hart bij dit ras. Zo zijn we weer in alle rassen gedoken. En gaan zoeken naar een ras dat bij ons past. Gezondheid, een degelijke rug en karakter waren voor ons belangrijk. Zo zijn we bij de Australian Shepherd uit gekomen.

Het was ons inmiddels duidelijk dat er geen rashonden bestaan zonder ziektes of zwakheden binnen het ras. Bij de Aussie zijn er wel veel testen voor diverse problemen. Dat vonden we prettig. Het is een nog goed gebouwde hond die normaal kan bewegen, waar alle onderdelen van het normale hondenlichaam goed in passen (goede neuslengte, ruimte voor gebit en dergelijke). Ellen vindt behendigheid leuk, iets wat met dit ras goed zou moeten kunnen. Ze zijn leergierig en op de baas gericht. Het karakter sprak ons ook erg aan.

We verzamelden zoveel mogelijk informatie via diverse internetpagina's en groepen op facebook, contact met 2 fokkers en de site van de rasvereniging. We hebben alle mensen die we tegen kwamen op straat met een Aussie aangeschoten en gevraagd wat hun ervaringen waren met het ras. Zo kregen we een steeds duidelijker beeld van de Aussie.

We hadden contact voor een kennismaking bij een Aussie fokker om ons verder te verdiepen in het ras en vragen te stellen. Maar ook zeker om te kijken of wij geschikt waren voor het ras. Een super lieve en mooie teef had een prachtig nest, er waren toen nog 2 pups vrij, prachtige red merle reutjes. Zeker door het karakter van de moeder was er even verleiding (en een pup is natuurlijk altijd snoezig en makkelijk verliefd op te worden) maar we hebben gekozen om te wachten op een ander nest. We wilde geen pup in huis zolang Boy nog leefde. Door zijn spondylose zou hij erg veel pijn krijgen als er ineens een stuiterende pup om en tegen hem aan zou komen.

Een maand na het overlijden van Boy was het nest geboren waar onze Biscuit in zat. We mochten als eerste komen kijken, wat is dat toch speciaal!
8 kleine mollen met allemaal verschillende kleurtjes, 3 teefjes en 5 reutjes. Dat maakte het iets makkelijker. We hebben de ontwikkeling de eerste weken gevolgd. Er waren twee teefjes waar we op waren gevallen. De ene helft van het gezin op de één en dan andere helft op de ander. Altijd handig ;-)
Op basis van haar karakter hebben we voor Biscuit gekozen. Een extra bonuspuntje voor Ellen was dat Biscuit waarschijnlijk 2 bruine ogen zou krijgen.